Tag Archives: Kodeks cywilny
Przelew wirzytelności
Efektem zatwierdzenia umowy przelewu jest zmiana (przeniesienie) wierzytelności ze zbywcy (dotychczasowego wierzyciela) na nabywcę (nowego wierzyciela). Tranzakcja tego typu, nazywana jest również często potocznie jako „sprzedaż wierzytelności” lub „sprzedaż długu”, jest w swej istocie transakcją rozporządzającą, podobną do umowy przenoszącej własność, czyli prawo do rzeczy (prawo rzeczowe).
Jaki związek się odbywa między przelewem (umową przelewu) a tranzakcjami, mającymi na celu powstanie obowiązku do jego spełnienia? Polskie prawo cywilne podąża ze względów praktycznych jako regułę dla transakcji zobowiązujących do dokonania przelewu, podążając za zasadami francuskiego Kodeksu Napoleona, wywołanie przez nie skutku zarówno zobowiązującego jak i rozporządzającego. Dowodem tego jest norma z art. 510 par. 1 kodeksu cywilnego. Ukazane tam umowy (lista jest otwarta) zmieniają wierzytelność na nabywcę (kupującego, obdarowanego itd.), o ile odmiennie nie stanowią przepisy szczególne albo jeżeli inaczej nie postanowiły same strony transakcji.
Tzw. samoistna umowa przelewu jest natomiast unormowana w paragrafie 2 wspomnianego artykułu 510 kodeksu. Gdy przelew ma charakter „wykonawczy” w stosunku do wcześniej zawartej transakcji (np. transakcji sprzedaży wierzytelności przyszłej albo warunkowej) lub do zobowiązań wynikających z innych zdarzeń (np. czyn niedozwolony (art. 415 k.c.), bezpodstawne wzbogacenie (art. 410 k.c.)), kodeks cywilny nadał mu charakter przyczynowy (kauzalny). Kauzalność polega na tym, że przelew jest ważny (przenosi wierzytelność) o ile istnieje wyżej wypisane wcześniejsze zobowiązanie .
